Allahım aklıma mukayyet ol! :)

Evet, çok yakınmalı bir başlık oldu bu ama ne yapayım, aynen de böyleyim.
Herşey, annemin bir seminere gidecek olması ve yanında da babamı götürmesiyle başladı. Annem, Antalya'ya giderken babamı da ufak bir tatil olsun diye birlikte götürdü ve benim canavar kızkardeşim benim başıma kaldı! Canavar diyorum çünkü onu zaptetmek çok zor! Cuma akşamı annemler evden çıkarken bir havai fişek kutlaması yapmadığı kalmıştı, çünkü annemle babamın evde olmaması demek onun için sonsuz özgürlük manasına geliyordu; ama hesaplarında ufak bir ayrıntı olarak gördüğü ablasını hafife almakla çok büyük bir yanılgıya düştüğünü o da anladı :D
İlk planı bir kız arkadaşını eve çağırıp onunla pijama partisi yapmaktı,
Begüm(bundan sonra kısaca B): Abla ben Sıla'yı eve çağırıcam, birlikte kalacağız,sabah kadar oturucaz, bla bla
Maya(Bundan sonra kısaca M): Elalemin kızını eve getirip dandini odanın halini mi göstereceksin, utanmıyorsan odanın halinden getir!
Ki odasının hali her zaman Moğol istilasına uğramış gibidir, ve odasını benim toplayacğımı umut ederek böyle bir plan yapmışken en az annesi kadar sert bir kayaya çarpmakla yerle bir oldu :)


Cumartesi günü ise benden izin alıp dışarıya arkadaşlarıyla buluşmaya gitti, ilk planı eve 19:30 gibi, o da en erken, dönmekti. Ama canavar Maya nişanlısıyla birlikte onun peşine düşüp, saat 18:00'de zorunlu bir buluşmaya imza attı :) Tabii o gün ben hala no.1 ile pazara gittim, evleri temizledim, mutfağı toparladım ve evlenince ortalama nasıl bir hayat yaşanıyor onun tecrübesini de bu sayede yaşadım :)


Pazar günü malumunuz 1 Mayıs, ben Begümün tüm evden çıkışlarını yasakladım, ona güven olmaz, her an Sıhhiye Meydanındaki kutlamalara gidebilir ve ben cumartesi olduğu kadar şanslı olmayabilirim düşüncesiyle konuldu bu yasak da. Ama o yine sakin durmadı,
B: Abla yoğurtla karbonatı karıştırıp yüzüme sürücem, çil lekelerine iyiymiş, arkadaşım söyledi.
M: Bi git işine Begüm, öyle olsa kozmetikçiler batardı kesin.
B: Sen görürsün!
Ben yine hala no.1 ile, bir diğer halama geçmişolsuna gidip onu evde bıraktım. Amaaa eve dönünce bütün mutfağı yerle yeksan buldum!!! Yoğurt buzdolabından çıkmış tezgahın üstünde duruyor, başka bir çukur kabın içinde balçık gibi bir karışım, ve Begüm burnumun dibine girmiş "Abla lekelerim gimiş dimi azcık?!!!" diye mikroskobik sorular sormakta!!! Ühühü, delirmek üzereyim!
Pazar akşamı, hala no.1'den evimize (ki iki sokak vardır babaannemlerle aramızda) yemekten dönerken, "abla benim acil okul pantolonumu yıkamam lazım, ne yapıcaz" diye ateşe düşmüş gibi dolanmaya başladı, ne var dedim yıkarız sabaha kadar kurur, ki diğer çoraplar filan da yıkanacaktı daha. Ama sevgili Begüm koskoca makinede eve gider gitmez kendi pantolonunu yıkadı sadece :( Diğer eşyaları yıkamak için saat çok geç olmuştu ve ertesi günü evdeki en ücra köşelerde bile temiz çorap ve fanila aradık. Bu arada ben "anne anne, anneciğimmmm" diyerekten saçımı başımı yoluyordum!!! 


Ha bir yandan annem eve gelince evi derli toplu bulsun diye bir uğraşım da vardı bir zamanlar ama artık öyle bir azmim kalmadı, çünkü kardeşim ev dağıtma makinesi olduğu için, evi ne zaman toplasam en fazla 1 saat içinde eski haline dönüyor :(((


Velhasılı kelam, hala üzerimde koskocaman bir Begüm yükü var ve ben onu zaptederken bir an önce annemle babamın yarın akşam hayırlısıyla sağ salim eve dönmeleri için dua ediyorum!